kamp atesi. citirdayarak yanan cam dallari. tam o esnada atesin icinden firlayan bir kivilcim. karanligin icinde kayan bir yildiz gibi, son hizla atesten ayrilip cok uzaklasamadan sonen. insan kendini bastan yazamiyor sevgili dinleyici. bastan yazamadigi icin de, her satirini daha ozenli yazmasi gerekiyor. yillar once yazmak ile yasamak arasindaki o uzun kopruyu anlatisim misali... yasadigimizi yazalim. ama once yasayalim. deli dumrul.
