3 Haziran 2015

bulut

ayağımı bulutun içine uzattığımdan beri... bulut bizim yalnızlığımız. uzaktan pofuduk pofuduk duran, dokunsan yumuşacıkmış sandığın o bulut... nemli, ılık... bizi sarıyor. lacivert bir gece... bir sınır değer olarak tekrar beden... eğer beden bir sınır değer olmaktan çıksa, dışarıdaki dünya ne kadar daha genişleyebilir? biz ne kadar daha genişleyebiliriz... yalnızlık... bulut...

Hiç yorum yok: