20 Temmuz 2015

2013 / Dogen

A flower falls, even though we love it; and a weed grows, even though we do not love it. ~ Dogen

evren, enerji, tanrı bilmem ne... insanoğlunun büyük egosu. Galileo'nun "hayır efendiler biz evrenin merkezi değiliz" demesinin üzerinden bunca yüzyıl geçmesine rağmen hala insan kendini evrenin merkezi zannediyor. bütün o tek tanrılı dinlerin, iktidarları meşrulaştırmak üzerine kurulmuş politik dilini, 'muhalif' olmak iddiasındaki diğer cephelerin de bu kadar kolayca kabullenmesi, yalnızca insanın ne kadar zavallı bir varlık olduğunun bir başka göstergesidir. gerçekten de, bu minik gezegendeki canlılığımızın bulunduğumuz devasa sistemde kayda değer bir yanı bulunmamaktadır. elbette ki, insan kendi bedeninde ve zihninde evrene dair benzerlikler bulmakta güçlük çekmez. zira burada var olan tüm sistem karbon atomu üzerine bina edilmiştir. ama bu benzerlik ne insanın kutsallığının kanıtıdır, ne de evrenin merkezin buralarda bir yerden geçtiğinin. o yüzden biz sevsek de çiçek düşer sevmesek de... bırak evreni şahenk, hayat bile bizim düşlediğimizden daha büyüktür. cibran'ın ne kadar zen bir adam olduğunu tekrar kavrıyorum.    

Hiç yorum yok: