aslı

05 Mayıs 2005, Perşembe

saat: 00:52

biliyorum o kız şaka yapıyorum sandı
ya da ciddi olmadığımı
ama gerçekten çok ciddiydim
akşam güneşi yüzüme vurmakta ve gözlerim kamaşmaktayken
gerçekten o dört köşeli odada birden anlam, tekrar ve tekrar sıyrılıverdi üzerine bağlı olduğu o üç boyutlu maddeden

düştüm

gerçeğin üzerinden düşüverdim
odada bir an herşey yitip gitti
düşündüğüm şey konuşmalardı geçmişlerdi
kesinlikle gelecek değildi
gelecek,kelime kökünün çekimlendiği kadar kesin biçimde gel-ecek miydi bilmiyordum çünkü

o hanımefendi ruhlu kadının yüzünü incelerken
yaşamındaki acıları tanımaya çalışıyordum
bir yandan da zerafet asalet gibi niteliklerin tamamen ruhtan ya da diğer deyişle doğuştan kaynaklandığını düşünüyordum
kafamda bir kıyas yapmıyordum
ama orası açık ki kafamda eşleştirmeler yapıyordum

güzellik gerçekten bir kaleydi
estetiğin en dayanıklı kalelerindendi hem de
ben duruyordum
güzellik beni azametiyle sarıyordu

sonra deprem oldu
gerçek bir deprem
"o" değilim dedi
peki diyebildim
başka türlüsü bana yakışmazdı
diretmeyi sevmiyorum
"o" değilim diyen bir insan o olmadığını düşünüyorsa ben o olduğuna inansam da bu artık gerçeğin üç boyutlu yapısını bozar
gerçek yıkıldı
deprem oldu

zulmü düşündüm bugün yine
sömürüyü düşündüm
tiksindiğim insanlar var artık
ve gerçekten maziyi mumla arayacaksınız
yani sömürenler
zulmedenler
bunun bir hesabı olacak
ama korkum yine ezilenlerin bedel ödeyecek olması
tıngır mıngır yaşam formları
solucandan beyinsiz insan biçimli varlıklar
sömürerek yaşamak o kadar içlerine işlemiş ki
bokta debelenip bokun kokusuna duyarsızlaşmışlar
tam 200 yıldır kan emiyorsunuz
şık kıyafetler giyip pahalı evlerde oturuyorsunuz
kendi halinde yaşamını sürdürmek isteyen vicdan sahibi insanları aşağılayarak yaşıyorsunuz
sizinle aynı ortamları paylaştığımda
utanma
öfke
aşağılama
gibi hislerim kabarıyor

hakkı olmayanı israf eden bu varlıklar cibiliyetsizliğin danıskasıdır dersek az mı kalır acaba...